Efsanevi Takahe kuşları: 125 yıl evvel yok olmuşlardı, artık geri döndüler
Antik çağlardan beri var olduğuna inanılan Yeni Zelanda’nın tarih öncesi Takahe kuşları, müdafaa açısından bir muvaffakiyet hikayesi haline geldi. 1898’de kuşağının tükendiği ilan edilen kuşlar sürpriz bir halde tekrar görülmeye başlanmış ve muhafaza altına alınmıştı. Ve bu kuşların sayısı, Yeni Zelanda’nın Güney Adası’ndaki Whakatipu Waimāori Vadisi’nde yakın zamanda 18 Takahe kuşunun daha özgür bırakılmasıyla artmaya başladı.
Avrupalı yerleşimciler tarafından kedilerin, gelinciklerin ve sıçanların bölgeye getirilmesinden sonra Yeni Zelanda’daki Takahe kuşlarının sayısı büyük ölçüde azaldı. Lakin 1948’de, Takahe’nin kuşağının tükendiğinin ilan edilmesinden tam 50 yıl sonra, çevreciler küçük bir kuş popülasyonu keşfettiler. Bu popülasyon kullanılarak nüfusu yine artırma uğraşları başladı.
Başlangıçta araştırmacılar ve muhafazacılar Takahe yumurtalarını toplamaya ve dikkatli bir halde kuluçkaya yatırmaya odaklandılar. Bu, yumurtaları yırtıcı hayvanlardan korumak gayesiyle yapıldı ve yumurtadan çıktıklarında, Takahe kuşlarının sahip olduğu eşsiz kırmızı gagalara benzeyen çorap kuklaları giyen vazifeliler tarafından çok dikkatli bir halde beslendi ve bakıldı.
Bu adımlar Yeni Zelanda’daki Takahe kuşlarının popülasyonunun artmasına yardımcı olmada çok kıymetli bir rol oynadı. Günümüzde kuşların nüfusu neredeyse 500’e ulaştı ve müdafaa uzmanları hala bölgede bulunan kuş sayısını artırmak için çalışıyor. Ayrıyeten, gelincikler ve yabani kediler için kurulan tuzaklar da dahil olmak üzere bölgedeki yırtıcı hayvanları azaltmak için proaktif adımlar attılar.
Korumacılar, bölgedeki Takahe nüfusunun artması ve korunması için avcı nüfusunun denetim edilmesinin çok kıymetli olduğunu vurguluyor. Muhafazacılar, Ekim ayında 7 ve önümüzdeki yılın başlarında 10 kuşu daha özgür bırakmayı planlıyor.
Bu eforun ne kadar başarılı olacağı büyük ölçüde korumacıların dikkatli ve ihtimamlı kalmasına bağlı. Bir vakitler kuşağı tükenmiş olan bu cinse yönelik on yıllardır süren özverili çalışmalar, muhafaza uğraşlarının ne kadar başarılı olabileceğini göstermesi açısından da epeyce değerli.
