Muzun ucundaki sevilmeyen siyah yumru: Nedir, ne değildir?

Muz, botanik açıdan bakıldığında dutsu meyvelerin (berry) ortasında bulunur ve garip bir biçimde çilekler bu kümede yer almaz. Muzların insanların pek takdir etmediği çok fazla özelliği vardır, lakin tahminen de en yanlış anlaşılan ve haksız yere iftiraya uğrayan özelliklerinden biri, uçlarında bulunan küçük siyah yumrulardır.

Eğer bu yumruların tohum olduğunu düşünen gruptaysanız, ne yazık ki yanılan bireylerin ortasında yer alıyorsunuz. O küçük yumru aslında bir tohum değil. Muzun tohumları da, biz insanların çok sevdiği yumuşak kısmı olan etli kısmının içinde bulunur. Ne yazık ki burada primatlar yerine beşerler demek zorundayız, zira yırtıcı tabiatta maymunların muz yemeyi çok sevdiği de aslında hakikat olmayan yaygın “bilgilerin” ortasında yer alıyor.

Primatların beslenme ekolojisi konusunda uzman olan Berkeley’deki Kaliforniya Üniversitesi’nden Profesör Katharine Milton, Business Insider ile yaptığı görüşmede “Vahşi maymun-muz ilişkisinin tamamı aslında büsbütün uydurmadır” dedi ve devam etti: “Yenilebilir muz, yetiştirilen evcilleştirilmiş bir bitki ve meyvedir. Yabani maymunlar, muzların ekildiği insan yerleşiminin yakınında olmadıkları sürece asla muzla karşılaşmazlar.”

Eğer bir muzu ortadan uzunlamasına keserek yiyen gruptaysanız, olağanda tohumları ortasından aşağıya yanlışsız uzun bir çizgi halinde bulursunuz. Fakat günümüzde mağazalarda satılan muzların birçok, çoklukla tohum üretmeyen Cavendish çeşididir.

Öte yandan, muzun ucundaki o küçük siyah yumru her vakit oradadır. Bunun nedeni, bunun bir tohum değil, muz meyvenizin yetiştiği çiçek olmasıdır.

Muzlar ağaçlarda salkımlar halinde büyür ve bu uç aslında meyvenin “tepesi”, sert sapı ise “alt kısmı”dır. Birçok insan muzun evvel sapını kopararak yer, bu da en son kalıntı çiçek ucu ile müsabakalarına sebep olur.

Bu kadar küçük ve kıymetsiz bir kesim için, muz çiçeğinin kalıntıları çağdaş beşerler ortasında gerçek bir nefret uyandırmış üzere görünüyor. Bazen “parmak ucu” olarak da isimlendirilen bu kesim büsbütün yenilebilir olmasına karşın, sert dokusu ve acı tadı nedeniyle birden fazla vakit atılır.