ABD Hava Kuvvetlerinin gizemli silahı: Project Thor ya da “Tanrıdan gelen çubuklar”
1967’de imzalanan 107 ülkeli Dış Uzay Muahedesi, nükleer, biyolojik yahut kimyasal silahların Dünya’nın yörüngesine yerleştirilmesini yahut yörüngeden kullanılmasını yasaklıyor. Lakin bu mutabakat, ABD Hava Kuvvetlerinin şimdiye kadarki en kolay silahını unutmuş üzere görülüyor: Kıtalararası bir balistik füzenin patlayıcı gücüyle bir kenti vurabilecek bir tungsten çubuk. Bu plana “Project Thor” ismi veriliyor ve kinetik bombalama sistemi ya da yörüngesel bobarduman olarak biliniyor.
Project Thor’un öncesi
Vietnam Savaşı sırasında ABD, “Tembel Köpek” ismini verdiği bombaları kullandı. Bunlar, kanatlarla donatılmış, 2 inçten daha kısa, kolay katı çelik parçalardı. Bu “bombalar” patlayıcıya sahip değildi ve kolay bir formda Vietnam üzerinde uçan yüzlerce uçaktan atılmışlardı.
Tembel Köpek mermileri (“kinetik bombardıman” olarak da adlandırılıyor), yere düştükleri sırada saatte 800 kilometre sürate ulaşabiliyor ve 900 metre üzere kısa bir yükseklikten düştükten sonra 23 santimetrelik betonu delebiliyordu.
“Tembel Köpek” mermileri Bu silahlar, mermilerin bilakis hareket sırasında sürat kaybetmek yerine sürat ve çarpma anında harcanacak güç kazanması dışında, bir amaca kurşun sıkmakla birebir temele sahipti. Bu silahlar ile büyük bir orman alanı, pompalı tüfekle vurulur üzere yüksek süratlerde, sözün tam manasıyla mermi yağmuruna tutuluyordu.
Project Thor da işte bu formda ortaya çıktı
Soğuk Savaş periyodunda tartışılmaya başlanan Thor, birkaç yüz metreden yüzlerce küçük mermi yerine, Dünya’nın birkaç bin kilometre üstünden, yani yörüngeden bırakılan büyük bir mermi kullanma temeline dayanıyor. “Tanrıdan gelen çubuklar” olarak da bilinen bu fikir, yörüngeden bırakılan ve ses suratının 10 katına kadar sürate ulaşan telefon direği boyutunda (yaklaşık 6 metre uzunluğunda, 30 santimetre çapında) bir tungsten çubuk demetini kullanıyor.
Plana nazaran çubuğun kendisi, Dünya’nın onlarca metre içine girerek, potansiyel olarak güçlendirilmiş sığınakları yahut kapalı yer altı alanlarını yok edebilecek güce ulaşacaktı. Dahası, çubuk çarptığında, yere nüfuz eden bir nükleer silahın büyüklüğüne denk bir patlama yaratırken nükleer serpintiye sebep olmayacaktı.
Böyle bir silah, bir amacı yalnızca 15 dakikalık ihtar mühleti içerisinde yok edebilecekti.
Ancak o vakitlerde uzaya rastgele bir cisim göndermek kilogram başına 20.000 doların üzerinde bir maliyete sahip olabiliyordu. Tungsten çubukların muazzam yükü sebebiyle, bu çubuklardan yalnızca birini bile uzaya göndermek muazzam derecede değerli olacaktı. Soğuk Savaş sırasında çubuk başına 230 milyon dolarlık maliyet düşünülemezdi ve Thor projesi proje olarak kaldı.
Bugün işler değişebilir mi?
Bush idaresi, 11 Eylül hücumlarından sonraki yıllarda düşman ülkelerdeki yeraltı nükleer tesislerini vurma fikrini yine gözden geçirmeyi düşündü. Değişik bir biçimde, birinci piyasaya sürüldüğü 1962’de tek bir Minuteman III ICBM’nin maliyeti 7 milyon dolardı (enflasyona nazaran ayarlandığında 57 milyon dolara denk geliyor).
Nükleer silahların problemlerinden biri, yüzeyin derinliklerine nüfuz edecek biçimde tasarlanmamasıdır. Ayrıyeten bir nükleer silahın serpintisi etraftaki, potansiyel olarak dost olan bölgelerin de mahvolmasına sebep olabilir. Project Thor üzere hipersonik silahlar ise, teoride kolay görünmelerine karşın sahip oldukları muazzam güç ile global savaşın geleceği olabilir.
