Fukuşima nükleer santrali için çok tartışılacak yeni karar: Suyu boşaltıyorlar

Japon hükümeti geçtiğimiz günlerde Fukushima Daiichi nükleer santralinin kalıntılarından bir milyon tonun üzerinde suyu boşaltmaya yönelik tartışmalı kararını duyurdu. Suyun okyanusa tahliyesi, lokal balıkçı toplulukları ve komşu ülkelerde tasa ve öfke uyandırırken, bu kararın ne kadar inançlı olduğu kıymetli bir soru işareti olarak öne çıkıyor.

11 Mart, Japonya’nın ana adası Honshu’nun doğu kıyısını vuran 9.0 büyüklüğündeki zelzelenin 12’inci yıl dönümü olacak. Zelzele, Japonya’nın kuzeydoğu kıyısı boyunca 18.000’den fazla insanın hayatına mal olan ve Fukushima Daiichi nükleer santralini vurarak güç kaynağı ve soğutma sistemlerini devre dışı bırakan 15 metrelik bir tsunami oluşturdu. Bu, atmosfere değerli ölçüde radyasyon yayan üç reaktöründe erimeye yol açtı. Daha sonra bu kaza, Memleketler arası Nükleer ve Radyolojik Olaylar Ölçeğinde 7. düzey olarak derecelendirildi ve 1986’da Çernobil’den bu yana en makûs nükleer felaket olarak kabul edildi.

Reaktörlerin erimesinin akabinde yapılan kurtarma çalışmaları, hala devam eden bir süreç olan reaktörleri soğutmaya ve radyoaktif hususlar içeren kirli suyun salınmasını önlemeye odaklandı. Şu anda, tesis işletmecisi Tokyo Electric Power (TEPCO) tarafından kurulan 1.000’den fazla tankta yaklaşık 1,3 milyon ton atık su depolanıyor. Bu suyun birden fazla hasarlı reaktörleri soğutmak için kullanılırken, kirli yeraltı suları ve yağmur suları da reaktör binalarının bodrum katlarında birikti.

Suyun reaktöre maruz kalması, erimiş yakıttan ve etraftaki molozdaki fisyon eserleri ile kirlenmesine neden oldu. Tank sayısı artmaya devam ederken, depolama alanı kapasiteye ulaşıyor ve bu da tesisin devam eden hizmetten çıkarma sürecini yavaşlatacak.

Ancak bütün bu su işlenmeden depolanmıyor. Sudaki en makus radyoaktif kirleticilerin birçoklarını ortadan kaldıran Gelişmiş Sıvı Sürece Sistemi (ALPS) ismi verilen bir filtreleme süreciyle temizleniyor. Bu süreç, sudan 62 radyonüklidi uzaklaştıran ve kontaminasyon konsantrasyonları düzenleme düzeylerinin epeyce altına düşene kadar tekrarlanabilen bir dizi kimyasal tepkiden oluşuyor. Ancak bu süreç, tritiyumu arıtılmış sudan uzaklaştıramıyor.

Trityum, kozmik ışınlar hava molekülleriyle çarpıştığında atmosferde oluşan, hidrojenin doğal olarak oluşan radyoaktif bir formudur. 12.3 yıllık bir yarı ömre sahiptir, bu da 12.3 yıl sonra, radyoaktif bozunma nedeniyle rastgele bir ölçüdeki trityumun sadece yarısının kalacağı manasına gelir. Ne yazık ki, Fukuşima’da depolanan büyük hacimlerde suda bulunan düşük düzeylerdeki trityumu giderebilecek mevcut bir teknoloji bulunmuyor.

Bu durumun ne kadar berbat olduğuna geldiğimizde ise, Japon hükümeti, Memleketler arası Atom Gücü Kurumu (IAEA) ve çok sayıda bağımsız bilim insanına nazaran Fukuşima’da planlanan su tahliyesi makul ve inançlı.

Ancak buradaki en değerli nokta, trityumun aslında atmosferimizde (yağmur ve musluk suyunda) ve Pasifik Okyanusunda, Fukuşima’daki az ölçüden çok daha yüksek ölçülerde bulunmasıdır.

Ayrıca işlenmiş olan su bir anda değil, kademeli olarak her yıl küçük ölçülerde, tamamlanması 20-30 yıl sürebilecek bir süreç içerisinde boşaltılacak. Boşaltıldığında, deniz suyuyla o kadar seyreltilmiş olacak ki litre başına 1.500 bekerelden daha az olacak, bu da hükümetin etrafa su boşaltma standardının 1/40’ına denk geliyor. Bu oran da aslında dünya çapında faaliyette olan birçok nükleer tesisin düzeylerinden daha düşük.